өзінің абыройын түсіру

См. также в других словарях:

• жоғары әскери тәртіп — (Высокая воинская дисциплина) барлық әскери қызметшілердің заңдар мен әскери жарғылардың талаптарын білуі және мүлтіксіз сақтауы; – әскери бөлімде (бөлімшеде) ішкі тәртіпті қолдану, күн тәртібін және барлық әскери қызметшілердің қызметтік уақыт… …   Казахский толковый терминологический словарь по военному делу

• Веданта — (санскр. – тура мағынада Ведалардың аяқталуы) – екі мағынасы бар термин: а) құдаи білімнің аяқтаушы бөлімі (шрути), яғни ведалардың соңы, аяғы ; б) ведалардың абыройын мойындайтын алты негізгі діни философиялық жүйелердің ең ықпалдысы, индуизмнің …   Философиялық терминдердің сөздігі

• Индивидуализм — адамның, тұлғаның автономдық еріктігіне (бостандығына) ерекше құндылық беретін саяси және әлеуметтік философиялық ілім. Оның негізінде үш принцип жатыр деуге болады: барлық құндылықтар адамда түйіседі (тоғысады), яғни олар адам болмысымен… …   Философиялық терминдердің сөздігі

• басын бұлғау — (Монғ.) абыройын төгу. Сүймей тұрып бүгін алып, ертең айрылып, біреудің б а с ы н б ұ л ғ а й алмаймын (М. Құрман., 150) …   Қазақ тілінің аймақтық сөздігі

• беті түсу — (ҚХР) ел алдында ұятқа қалу, абыройы төгілу. Ол өз абыройын жанын сала қорғайтын намысшыл жігіт, ел алдында б е т і т ү с е т і н д е й істі әсте істемейді (ҚХР) …   Қазақ тілінің аймақтық сөздігі

• жаң мянзі қылу — (ҚХР) шашбауын көтеру, абыройын асыру …   Қазақ тілінің аймақтық сөздігі

• кәуір — (Жамб., Шу) жау, дұшпан. Ей, сен, немене, к ә у і р жаулап келіп пе ең? К ә у і р г е қарсы шығып күресті (Жамб., Шу). Жүрегі теріс, жүзі бөтен жады к ә у і р г е біреудің ақ жұмыртқа сары уыз перзентінің абыройын тонатты... деген айып тағып тұр… …   Қазақ тілінің аймақтық сөздігі

• алапа — зат. көне. Атақ, абырой, даңқ. Абақ сұлтанның қызын алу Шығай ұрпағының а л а п а с ы н арттырып, абыройын көтермек (М. Мағауин, Аласапыран, 69). Сол румен бірге өзің де көтерілесің, өзіңнің де а л а п а ң артады (Бұл да, 130) …   Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі

• нәйіс — зат. жерг. Бұзық, сотқар, сотанақ. ≈ Баласы н ә й і с болып, әкешешесінің абыройын төкті …   Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі